Hayat Bir Şiir Ama Sana Dair

Babalarını kimse bilmez

Ama onlar, benim çocuklarım

Gözün gözüme her döndüğünde

Saatlerce sancılanıyorum

Konuştuğun her kelimenin

Her harfine sabahlara kadar

Feryat figan inliyorum

Tenin tenime her değdiğinde

Ben hamile kalıyorum

Bazen bir, bazen ikiz, inanır mısın?

Üçüz bile kalemi sıkarak

Kağıdı yırtarak doğuruyorum

Sıralarını karıştırıyor

Adlarını bile koyamıyorum

Şimdi bunlar; askere gidenler

On beşinde, sekizinde, beşinde

Velhasıl, bir günlük bile var

Meme emmez, biberon bilmezler

Onlar büyüdükçe, ciğerimi söker

Çoğaldıkça, yüreğimle beslenirler

Kanımı emer, beni tüketirler

Bak işte; böyle yürüdüler

…Babalarını kimse bilmez

Ama onlar, bizim çocuklarımız

Sensiz, adlarını koyamıyorum

Kimliklerini bile çıkaramıyorum…

(Tanıtım Bülteninden)